About Me

My photo
The journey not the arrival matters.

Wednesday 9 February 2011

കണക്കെടുപ്പ്

ഓര്‍മ്മ വച്ച നാള്‍ മുതല്‍ അവള്‍ അവിടെ ആയിരുന്നു.
കടലിനോടൊട്ടിക്കിടക്കുന്ന മണല്‍ നിറത്തില്‍ ചായമടിച്ച ഉയരമുള്ള കെട്ടിടങ്ങളും 
പൊടിക്കാറ്റുമുള്ള  വലിയ നഗരം. 
റോഡിന്റെ അടുത്തുള്ള നടപ്പാതക്ക് തൊട്ടുള്ള വലിയ കെട്ടിടം. അതിന്റെ നാലാം നിലയില്‍ ഇടതും വലതുമായി രണ്ടു ഫ്ലാറ്റുകള്‍.

ഇടത്തെ അറ്റത്തുള്ള ഫ്ലാറ്റില്‍ ഉമ്മറവാതിലിന്റെ  ഇടതു ഭാഗത്തുള്ള ആദ്യത്തെ മുറിയില്‍ അവള്‍ കട്ടിയുള്ള പുതപ്പു പുതച്ചു നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു.

ഉറക്കത്തില്‍ പോലും ആ മണല്‍ മണമുള്ള, മനം മടുപ്പിക്കുന്ന നിറം മനസ്സില്‍ മിന്നിമായുന്നത് പോലെ.


"അന്യ നാട്ടുകാരായി ഈ മണ്ണില്‍ എത്തിയിട്ട് നാളേക്ക് പതിനെട്ടു വര്‍ഷം തികയുന്നു." ഇന്നലെ അമ്മ പറഞ്ഞത് ഓര്‍ത്തുകൊണ്ടാണ്  അവള്‍ ഉണര്‍ന്നത്. 


അപ്പോള്‍ അതാ കുടുസസ്  മുറിയുടെ അങ്ങേ തലക്കല്‍ അമ്മയും അച്ഛനും ഓരോ ചായ ഗ്ലാസും പിടിച്ചു ആലോചനയിലാണ്. 


ഈ ദിവസം അച്ഛനും അമ്മയും മറ്റു വിശേഷ ദിവസങ്ങളെപ്പോലെ മധുര പലഹാരങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കി ആഘോഷിക്കാറില്ല.  


ഈ ദിവസം വിലയിരുത്തലിന്റെ ദിവസമാണ്. 
ഇത്രയും കാലം അന്യനാട്ടില്‍ വന്നു കഷ്ട്ടപ്പെട്ടിട്ടു എന്ത് നേടി? 


ആദ്യത്തെ വിലയിരുത്തല്‍ , 
സകുടുംബം ഇപ്പോഴും ജീവനോടെ ഇരിക്കുന്നു 
പിന്നെ ......
മൂന്നു നേരം ആഹാരം കഴിക്കുന്നുണ്ട് ;
നാട്ടിലേക്ക് പൈസ അയക്കാന്‍ പറ്റുന്നുണ്ട് 
പിന്നെ ...... കടങ്ങളും കടമകളും ഓരോന്നോരോന്നായി 
തീര്‍ത്തതിന്റെയും   തീര്‍ക്കുന്നതിന്റെയും  തീര്‍ക്കാനുള്ളതിന്റെയും കണക്ക്.
അവസാനം ഒരു ദീര്‍ഘശ്വാസം.... 
ഇനിയും ഒരുപാട് ചെയ്തു തീര്‍ക്കാനുണ്ട് .......

പിന്നെ ഇതെല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവളെ നോക്കി അച്ഛന്‍ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു.... 
ആ ചിരിക്കു ഒരുപാട് അര്‍ത്ഥങ്ങളുണ്ടെന്ന് അവള്‍ക്കു  തോന്നി ........
അന്നത്തെക്കായി മാറ്റിവെച്ച കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളികള്‍ കവിളില്‍ നിന്ന് ഒഴുകി വീഴാനുള്ള സമയം നല്‍കാതെ, കൈകള്‍കൊണ്ട് ദിശമാറ്റി വിടുമ്പോള്‍ അമ്മ ചിന്തിച്ചത് അന്ന് പാകം ചെയ്യാനുള്ള ഭക്ഷണത്തെകുറിച്ചായിരിക്കാം.

2 comments:

  1. Good to see you in Blogsphere; good start, keep the fire alive

    ReplyDelete
  2. അവളെ പോലെയുള്ളവര്‍ ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ കുറെയേറെ കുടുംബങ്ങള്‍ രക്ഷപ്പെടില്ലായിരുന്നു .....

    ReplyDelete